Wednesday, October 25, 2017

WHY CLASH OF CIVILIZATIONS IS WRONG

WHAT IS THE CLASH OF CIVILIZATIONS THEORY?
Clash of civilizations is the hypothesis that peoples’ cultural and religious identities will play the primary role in international relations.
It is my hypothesis that the fundamental source of conflict in this new world will not be primarily ideological or primarily economic. The great divisions among humankind and the dominating source of conflict will be cultural. Nation states will remain the most powerful actors in world affairs, but the principal conflicts of global politics will occur between nations and groups of different civilizations. The clash of civilizations will dominate global politics. The fault lines between civilizations will be the battle lines of the future.
An excerpt from The Clash of Civilizations? by Samuel Huntington, Foreign Affairs vol. 72 (Summer, 1993)













Huntington divided the world into major civilizations as we see in the map above;
Western Civilization
Orthodox Civilization
Islamic Civilization
Buddhist Civilization
Hindu Civilization
African Civilization
Sinic Civilization
Japanese Civilization
Latin American Civilization

HOW AND IN WHAT CONTEXT IT WAS DEVELOPED
This hypothesis was first developed at a lecture in 1992 at the American Enterprise Institute and then further developed by Huntington in his 1993 essay on Foreign Affairs. Huntingtons thesis is viewed worldwide as the mainstream theory explaining international relations in the post-Cold War era, in most European and North American universities it is in the syllabus and considered as a major work to be studied.
You can find below how often Huntingtons work appeared on top US Universities reading lists:
Aforementioned, the essay was written in 1993, so 2 years after the fall of the Soviet Union and the argumentation goes in line with what Fukuyama and Bernard Lewis wrote those years.
The essay was actually written in response to his student Fukuyamas The End of History and the Last Man (1992).
Huntington extended his thesis with his 1996 book ‘’The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order’’.
It is also remarkable that the phrase was used in a 1990 essay called The Roots of Muslim Rage by Bernard Lewis.
First of all, one should bear in mind that all these articles/books appeared right after the collapse of the Soviet Union, in the 1990s, when there was a vacuum in the balance of power in the world.
There was apparently the need to create a new antagonist; as we see in the caption in Lewis article; The Roots of Muslim Rage; Why so many Muslims deeply resent the West, and why their bitterness will not easily be mollified. For Lewis article, the caption gives itself away. Lewis suggests the inevitability of a clash between Muslims and the West and implies that this hatred on the part of Muslims is unlikely to go away.
Like Lewis, Huntington warns the reader against Islam and claims that Islamic extremism will be the biggest threat to peace.
‘’More recent factors contributing to a WesternIslamic clash, Huntington wrote, are the Islamic Resurgence and demographic explosion in Islam, coupled with the values of Western universalismthat is, the view that all civilizations should adopt Western valuesthat infuriate Islamic fundamentalists. All these historical and modern factors combined, Huntington wrote briefly in his Foreign Affairs article and in much more detail in his 1996 book, would lead to a bloody clash between the Islamic and Western civilizations. The political party Hizb ut-Tahrir also reiterate Huntington's views in their published book: The Inevitability of Clash of Civilization.
Once again, as Edward Said once wrote, we must keep in mind the close relations between these professors and their states policies, think tanks and other institutions.

ITS ROOTS
Clash of Civilizations was used by Albert Camus in 1946 and in 1990 by Bernard Lewis in his article The Roots of Muslim Rage in the Atlantic Monthly. It derives from the phrase Clash of Cultures which was used in the Belle Epoque and the colonial period. Here is an example from Louis Massignon; the famous French Orientalist of the 20th century;
Louis Massignon, La psychologie musulmane (1931), in Idem, Ecrits mémorables, t. I, Paris, Robert Laffont, 2009, p. 629: "Après la venue de Bonaparte au Caire, le clash of cultures entre l'ancienne Chrétienté et l'Islam prit un nouvel aspect, par invasion (sans échange) de l'échelle de valeurs occidentales dans la mentalité collective musulmane."
This thesis is part of a broader pattern in the Orientalist literature and involves the powerful discourse that suggests a categorical division in peoples values and cultures. It involves the division of the world into large geographical areas that are represented as homogenous entities, oversimplifications, deterministic approaches and the treatment of peoples as static objects that are primarily defined by religion or race.
See my article on Orientalism; http://kayaalpgoksu.blogspot.it/2017/06/edward-saids-orientalism.html

OSWALD SPENGLERS DECLINE OF THE WEST
Huntingtons book is very similar in many aspects to Oswald Spenglers Decline of the West (1918, First Volume). In the book, Spengler divides the world into 8 high cultures; Babylonian, Egyptian, Chinese, Indian, Mesoamerican (Mayan/Aztec), Classical (Greek/Roman), Arabian, Western or "European-American". He claims that history should be studied through civilizations, not through ideologies or epochs, and whole cultures evolve as organisms. Then basically he goes on to state that cultures have a lifespan of about a thousand years of rise, and a thousand years of decline. The final phase of each culture is, in his words, a "civilization", very similar to what Huntington claims.
Even though Spenglers book received a lot of criticism, it became a really popular book in Europe in the 1920s and influenced the intellectual atmosphere significantly.
A 1928 Time review of the second volume of the Decline of the West described the immense influence and controversy Spengler's ideas enjoyed in the 1920s: "When the first volume of The Decline of the West appeared in Germany a few years ago, thousands of copies were sold. Cultivated European discourse quickly became Spengler-saturated. Spenglerism spurted from the pens of countless disciples. It was imperative to read Spengler, to sympathize or revolt. It still remains so."
            Therefore, we discover that this pattern of thinking has been a popular one since the last century, advocating war and alarming the West about losing its ascendancy.

ARGUMENTS AGAINST IT
First of all, I dont believe that it serves humanity to promote such views. Claiming the inevitability of the clash between the civilizations means advocating war and discouraging dialogue, since it suggests that people from different civilizations cannot get on or coexist.
With its tone, it resembles the discourse during the Cold War era, which basically said that the conflicts will not be economic or social, they will be ideological, the ideology of the West against the communist ideology. Again, this time, the West is the center around which other civilizations turn, and fight against for ascendancy or dominance it is suggested. With an aggressive tone talking about the inevitability of clashes and aimed at opinion and policymakers, I dont think the aim is peace and understanding.
Furthermore, it discourages the efforts to really understand the world, people, and the human experience as a whole since it portrays a world far from reality and disregards historical facts. It is an oversimplification. Like Orientalism, it divides the world into civilizations and claims that people from so-called different civilizations have values that are categorically different from each other. It disregards the fact that identities (whether national, religious or civilizational) are dynamic and ever-changing, that many regions of the world have had extensive contacts with other regions of the world, and that humans have been migrating and going around since the dawn of history.
‘’The pyramid of civilization isnt the creation of a single country, a single tribe, nor a single epoch. The story of this pyramid, which was constructed stone by stone and stands erect thanks to the efforts of all humans is like the story of humanity and its never-ending struggle and achievements through history.’’
Şevket Süreyya Aydemir (1897-1976), Turkish writer, intellectual, economist, historian
It disregards the fact that every country, region, and city have different backgrounds. It categorizes and classifies people and distracts us from the real sources of conflict and problems in the world. There are countless social, economic, religious differences within a given country or a region. Lets take Islam as an example. First of all, not all Muslim majority countries speak the same language and there are multiple languages spoken in any given Muslim majority country, as well as there are multiple religions (ancient Christian communities in the Middle East), sects of different religions (sects within Islam, different Christian groups such as Copts, Maronites, Melkites and other religious groups such as the Druze and Yazidis), or groups with different attitudes towards religion (secularist movements for instance). These are some facts to consider before viewing a vast geographical area as a homogenous entity that acts as a single organism. Thus, one cannot simply say the Islam in Indonesia and Morocco are the same since there are huge differences even within countries and regions.
I dont think anyone has the right to confiscate the achievements of humanity under any exclusive banner whatsoever. I am against any kind of essentialism, in the sense that I do not believe that there are essential, categorically different characteristics that make one German, Italian, Western or Chinese. I recognize the need for identity which is a human need, however, I strongly believe that instead of promoting antagonisms and worldviews that resemble computer games like Age of Empires, we should advocate a more profound understanding of human experience. There is one civilization, the civilization of humanity, like Günhan Karakullukçu once said.
In addition, Western civilization as such is an invention, or in Peter Katzensteins words, it is not given but politically made. The author of Civilizing the Enemy: German Reconstruction and the Invention of the West Patrick Thaddeus Jackson traces the current notion of "Western Civilization" to 19th Century German intellectuals, shows how ideas about "The West" were transmitted to American elites via Columbia University's "Contemporary Civilization" program.

QUOTES
‘’ Huntington is an ideologist, someone who wants to make "civilizations" and "identities" into what they are not: shut-down, sealed-off entities that have been purged of the myriad currents and countercurrents that animate human history, and that over centuries have made it possible for that history not only to contain wars of religion and imperial conquest but also to be one of exchange, cross-fertilization and sharing. This far less visible history is ignored in the rush to highlight the ludicrously compressed and constricted warfare that "the clash of civilizations" argues is the reality.’’
Edward Said (1935-2003) , professor of literature at Columbia University, a public intellectual, and a founder of the academic field of postcolonial studies , author of Orientalism

‘’Western civilization is not given but politically made. In this theoretically sophisticated and politically nuanced book Patrick Jackson argues that Germany's reintegration into a Western community of nations was greatly facilitated by civilizational discourse. It established a compelling political logic that guided the victorious Allies in their occupation policy. This book is very topical as it engages critically very different, and less successful, contemporary theoretical constructions and political deployments of civilizational discourse."
Peter Katzenstein, Walter S. Carpenter, Jr. Professor of International Studies at Cornell University

‘’The pyramid of civilization isnt the creation of a single country , a single tribe, nor a single epoch. The story of this pyramid, which was constructed stone by stone and stands erect thanks to the efforts of all humans is like the story of humanity and its never-ending struggle and achievements through history.’’
Şevket Süreyya Aydemir (1897-1976) , Turkish writer, intellectual, economist, historian

‘’There is only one civilization, the civilization of humanity.’’
Günhan Karakullukçu , Turkish economist

‘’The only race I know is the human one.’’
Albert Einstein , German-born theoretical physicist

‘’It is easy to show that there isnt a clash of civilizations. The only civilization is the civilization of humanity, constititued of different cultures and traditions and different times since not all march with the same pace and walk the same paths, but certainly what is common to human experience is much more comprehensive and profound than what divides it.’’
Renato La Valle / Le Cronache Ottomane , Italian writer


''Some people in less-developed countries feel uncomfortable that they are just slavishly copying other, more advanced countries; but, they have to recognize that is what everybody has been doing all along. We copy the good ideas and in the process we adjust them and make them a little bit better. New ideas can come from anywhere. The basic thing, though, is that every country has to take the insights that have been developed around the world.''
Robert Shiller ,  American Nobel Laureate, economist, academic

‘’Nevertheless, it cannot be said that the pre-Christian Western culture was antagonistic to the cultures of the East, for there was nothing either in the philosophy or in the secular body of Roman public law that barred adjustments and accords with peoples used to different value systems.’’
Adda B. Bozeman (1909-1994) , writer and scholar of international relations at Sarah Lawrence College

‘’ Nancy Bisaha now offers an in-depth look at the body of Renaissance humanist works that focus not on classical or contemporary Italian subjects but on the Ottoman Empire, Islam, and the Crusades. Throughout, Bisaha probes these texts to reveal the significant role Renaissance writers played in shaping Western views of self and other.Medieval concepts of Islam were generally informed and constrained by religious attitudes and rhetoric in which Muslims were depicted as enemies of the faith. While humanist thinkers of the Renaissance did not move entirely beyond this stance, Creating East and West argues that their understanding was considerably more complex, in that it addressed secular and cultural issues, marking a watershed between the medieval and modern. Taking a close look at a number of texts, Bisaha expands current notions of Renaissance humanism and of the history of cross-cultural perceptions. Engaging both traditional methods of intellectual history and more recent methods of cross-cultural studies, she demonstrates that modern attitudes of Western societies toward other cultures emerged not during the later period of expansion and domination but rather as a defensive intellectual reaction to a sophisticated and threatening power to the East.’’
Review on Nancy Bisahas book Creating East and West

‘’ diversity is a feature of most cultures in the world. Western civilization is no exception. The practice of democracy that has won out in the modern West is largely a result of a consensus that has emerged since the Enlightenment and the Industrial Revolution, and particularly in the last century or so. To read in this a historical commitment of the Westover the millenniato democracy, and then to contrast it with non-Western traditions (treating each as monolithic) would be a great mistake.’’
Amartya Sen, Indian economist and philosopher

FURTHER READING AND RESEARCH:
Oswald Spengler, Decline of the West
Huntingtons Essay
Why the Clash of Civilizations is wrong. Peter Katzenstein
Edward Said Lecture / The Myth of the Clash of Civilzations
Noam Chomsky on The "Clash of Civilizations"
Bernard Lewis article; The Roots of Muslim Rage
Edward Saids article ; The Clash of Ignorance
Nancy Bisahas book; Creation of East and West


 MEHMET GÖKSU KAYAALP , 25 OCTOBER 2017

ABOUT THE AUTHOR:
 The author was born in İzmir,Turkey in 1996 and is now living in Milan, Italy. He is currently studying International Economics and Management at Bocconi University. His fields of interests are history, politics and languages , and he is generally interested in social sciences. He speaks Turkish, English, Italian and a little bit of German and Russian. He started this blog in order to share his thoughts with people, to reach people who share similar interests and to create a platform for discussion. You can reach him via e-mail.


E-mail: goksukayaalp96@gmail.com

Facebook: https://www.facebook.com/goksu.kayaalp

Twitter: https://twitter.com/goksukylp

Instagram : https://www.instagram.com/goksuk6/

Saturday, October 21, 2017

‘‘BABALAR VE OĞULLAR’’ VE FEODAL SİSTEMİN DÖNÜŞÜM SANCILARI

‘‘BABALAR VE OĞULLAR’’ VE FEODAL SİSTEMİN DÖNÜŞÜM SANCILARI
 ‘’Babalar ve Oğullar’’ romanı Rus toplumunun farklı sosyal sınıflarından seçilen karakterler aracılığıyla 1850lerde Rusya’da toprak reformu ile yaşanan sancılı değişim sürecinin sosyal ve kültürel açıdan yansımalarını işler. Dramatik sahneleme, realist gözlemlerden yola çıkılarak yaratılmış karakterler,yerler,olaylar ve bunlarla güdülen topluma ayna tutma amacı bu yapıtı realist bir yapıt yapan özelliklerdir. Üniversite öğrencisi olan Arkadiy’in arkadaşı Bazarov ile birlikte babasının çiftliğine ziyarete gelmesiyle başlayan romanda, olayların arka planında bu şekilde toprak reformunun etkileri, Rusya’da sınıflı toplum yapısı, mevcut ekonomik ve siyasi durum, çözüm hakkında farklı görüşler işlenir.
Yapıtın ilk sayfalarında, Nikolay ve Pavel Petroviç’in tanıtıldığı ve betimlendiği bölümde, arka planda Rusya’da romanın başladığı yıl olan 1859’a kadar geçen zamanda 19. yüzyılda süregelmiş olaylar,eski geleneksel toplum düzeni, gelenekler ve aristokrasi kültürü verilmektedir. Yazar, Nikolay Petroviç’i tanıtmaya başladığı kısımdan itibaren arka planda Rus toplumuna sosyal,ekonomik ve kültürel açıdan ayna tutar. ‘’... iki yüz kölelik güzel bir arazisi,veya köylülerle sınırlarını belirlemesinden bu yana kendi deyimiyle, iki bin hektarlık bir ‘çiftliği’ vardı.’’(Turgenyev,3) ve ‘’... 48 yılı gelip çatmıştı. İster istemez köyüne döndü ve sonra tarım alanındaki değişiklikler ile ilgilendi.’’ (Turgenyev,5)  tümceleri okura Rusya’nın içinde bulunduğu değişim dönemini, yıkılmakta olan eski feodal toprak düzenini aktarır. Sonrasında ise, Bazarov ile Arkadiy çiftliğe gelince,bunu izleyen olaylarda (baba-oğul kavuşması, at arabası ile çiftlik evine gidiş, Bazarov ile Nikolay’ın tanışması) yine arka planda toprak reformunun etkileri, Rusya’daki yoksulluk ve sınıflı toplum yapısı işlenmiştir. Yapıtın ilerleyen kısımlarında, gerek arka planlarda geçen betimlemeler, gerekse alt sosyal tabakalardan seçilmiş bazı karakterler aracılığıyla  Rusya’nın ekonomik açıdan hiç de iç açıcı bir durumda olmadığı ve toplumda genel olarak yoksulluğun hakim olduğu yansıtılır. Arkadiy’in Maryino’ya olan arabası yolculuğunda, onun bakış açısı ve düşünceleri üzerinden Rusya kırsalının genel durumu okuyucuya aktarılmak istenmiştir:
‘’Geçmekte oldukları yerler güzel sayılmazdı... kararmış alçak çatılarının yarısı uçup gitmiş basık evleri ve çıplak kalmış harman yerlerinde duvarları kuru dallardan örülmüş, kapıları esner gibi açık duran, yan yatmış samanlıklarıyla küçük köyler, sıvaları yer yer dökülmüş tuğladan ya da ahşap köy kiliseleri ve haçları eğilmiş, dağılmış mezarlıklar çarpıyordu göze. Arkadiy’in yüreği hafiften sızlıyordu bunlara bakarken. Öte yandan karşılaştıkları köylülerin de üstleri başları berbat, atları sıskaydı...sıska,kemirilmiş gibi tüyleri dökülmüş inekler hendeklerde hırsla otluyordu.’’(Turgenyev,14-15)
 Toprak reformunun etkilerini, eski düzene dair izleri ve bu konudaki yenilikleri ise en iyi Nikolay Petroviç’in ‘’Özgürlüğü verilmiş eski kölelerimi yanımda tutmamaya karar verdim...’’ (Turgenyev,12) sözlerinde, bir serf olan Feniçka’yı evine almaktan utanç duymasında ve ‘köylülere toprak verecek olmasında’ (Turgenyev,14) görülür. Feniçka ile olan ilişkisinden yine de utanç duysa ve olabildiğince insanlardan gizlemeye çalışsa da, bu eski geleneksel düzen için imkansız bir evliliktir ve bu yüzden çok büyük bir değişimin ve yeniliğin habercisidir. Orta Çağ’dan beri süregelmiş olan bu feodal düzen yavaş yavaş çökmektedir. Toprağa bağlı köleler olan serfler artık yavaş yavaş özgürleşmektedir. Bunun bir göstergesi yapıtın 8. sayfasında sonradan özgürlüğü verilmiş bir serf olan Pyotr’ın küçük bey Arkadiy’in elini öpmeye davranmayıp, yalnızca uzaktan eğilerek selam vermesinde görülebilir. Nikolay Petroviç gibi genele kıyasla insancıl ve liberal olan toprak sahiplerinin dediği gibi artık bir arazi, üstünde yaşayan ve çalışan ‘köle’ sayısından çok, yüzölçümü ile ifade edilmektedir. Nikolay örneğinde gördüğümüz gibi bazı köylülere toprak ve özgürlükleri verilmiştir ve efendi ile köylü arasındaki bu katı, keskin sınıf farkı erimektedir. Bazarov’un ölümü sonrası olanlardan bahsedilen kısımda anlatılan Nikolay Petroviç’in var gücüyle çalıştığı toprak reformu komisyonu, köylülerin ve kültürsüz toprak sahiplerinin bilinçlendirilmesine olan güçlü inancı kuşkusuz büyük bir öneme sahiptir ve bir anlamda da toprak reformu sorununun çözüme ulaştığı kısım olarak kabul edilebilir. Öte yandan, soylular ile serfler arasında gerek yaşam tarzı, gerek entellektüel birikim olsun iletişim kurmalarına bile engel olacak büyük bir uçurum vardır.Öncelikle orta sınıfın temsilcisi olan Bazarov’un Maryino’da çiftlikte biraz zaman geçirdikten sonra köylülerin mutlak saygı ve sevgisini kazanması bunun bir örneğidir. Ev halkı arasından serflerle tek başarılı ilişki kurabilen Bazarov olur. Bunu ‘’ Kendinden aşağı düzeyde insanlara hiçbir zaman yüz vermemesine ve umursamaz davranmasına karşın, onların güvenini kazanmakta özel bir yeteneği olan Bazarov’’(Turgenyev,23) betimlemesinde, Bazarov’un bu durumu kendisini artık Rus sayamayacağını söyleyen Pavel Petroviç ile tartışırken onun yüzüne vurmasında; yani ‘‘Benim dedem toprağı kendi sürerdi. İstediğiniz köylünüze sorun, hangimizi.. sizi mi beni mi kendisine daha yakın, yurttaşı olarak benimseyecektir. Siz onlarla konuşamıyorsunuz bile.’’ (Turgenyev,64) de açıkça görürüz. Yapıtın sonlarına doğru ise tekrar Bazarov ile köylülerin bir konuşma sahnesine yer verilmiştir. Bu konuşmada da yine Bazarov köylüleri küçümseyerek umursamaz bir tavırla ‘’Sizin dünyanız nasıl bir şey; onu anlat sen bana. Sizinki de mi öküzün boynuzları üzerinde?’’(Turgenyev,231) gibi iki sosyal sınıfın farklı dünyalarda yaşadığını ima eden bir sorar. Köylüler ise kendi dünyalarında efendilerinin sözünün geçtiğini ve dünyalarının aşağı yukarı bundan ibaret olduğunu açıklar.Bazarov oradan ayrıldıktan sonra köylüler o köylülerle konuşma konusunda kendine çok güvenen Bazarov’dan ‘’Bey işte,ne anlar..’’(Turgenyev,232) şeklinde söz ederler.  Nitekim, bütün bunlar göz önüne alındığında 19. Yüzyılın ikinci yarısında Rus toplumunun ekonomik açıdan ilkel ve kötü bir durumda olduğu ve Orta Çağ’ın kalıntısı olan toprağa dayalı tarım toplumu ve katı sınıflı toplum yapısının değişmekte olduğuna varılır. Bunlar, farklı tabakalardan seçilen karakterler’in davranışları, çatışmaları ve aralarındaki tartışmalar, ve aynı zamanda arka planda geçen bazen önemsiz gibi gözüken betimlemeler ile okuyucuya aktarılmıştır.
Yapıttaki ve o dönemdeki en büyük soru ve sorunlardan biri de Rusya’nın içinde bulunduğu durumdan nasıl çıkacağıdır. Bilindiği gibi durum hiç de iç açıcı değildir ve Rusya Batı Avrupa’nın çok gerisindedir. Gelişmenin yolunu Avrupa’yı izlemek ve batılılaşmakta gören Turgenyev’in kaleme aldığı ‘’Babalar ve Oğullar’’ ise çoğu kez Rusya’nın mevcut durumu yansıtılarak gerekli olan çözümün ne olacağına dair önermeler sunan,bu amaçla yazılmış bir yapıt olarak algılanmıştır. Çözüm veya kurtuluş ile ilgili ise farklı kesimlerin farklı fikirleri vardır. Turgenyev, dönemin en büyük tartışması olan bu konuyu gerçekten de o dönemde varolan belli başlı görüşlerden karakterler aracılığı ile yansıtmıştır okuyucuya, yani toplumun sosyal yapısı hakkındaki realist gözlemlerinden yola çıkmıştır. Yapıtın ilk sayfalarında Arkadiy at arabasındayken, köylerin halini gördükten sonra  ‘’Hayır,’’ diye düşünüyordu Arkadiy, ‘’hiç zengin bir yer değil burası, ne refah ne de faaliyet var; hayır,hayır,böyle gitmez, değişiklikler yapmak zorunlu... Peki ama nasıl yapmalı nereden başlamalı?..’’ (Turgenyev,15) düşüncelerinde rastlanır bu soruya. Sonra, Bazarov-Arkadiy ile Pavel-Nikolay ikilisi arasındaki tartışmalarda iki tarafın da fikirleri incelenir. Pavel, İngiltere örneğinde olduğu gibi özgürlüğü ve gelişmeyi aristokrasinin getirdiğini savunurken, artık bu karın doyurmayan teorik akımlardan, sanattan vb.’den bıkmış olanların temsilcisi Bazarov ise çözüm olarak her şeyi yadsımayı ve zamanı gelince yıkmayı öne sürmektedir. İki taraf da Rusya’nın içler acısı hali, memurların rüşvet aldığı, ticaret ve hukuk siteminin başarısızlığı ve halkın cahilliği, muhafazakârlığı konusunda hemfikirdirler. Ortak olan şey ise herkesin aklında aynı soru olduğudur: ‘’Ne yapılmalı?’’.
Kuşkusuz yapıtın en büyük çatışmalarından biri de yine toprak reformu ve yavaş yavaş erimekte olan katı sınıflı toplum yapısı ile yakından ilintili olan sosyal sınıf çatışmasıdır. Bu çatışma, orta sınıfı temsil eden Bazarov, onun özellikle Pavel olmak üzere bütün Kirsanovlarla tartışmaları ve Anna Sergeyevna ile olan ilişkisi üzerinden anlatılmıştır. O dönemde de hala aralarında çok keskin sınırlar sosyal sınıfların varlığı görülür.  Başta Pavel Petroviç ile Bazarov arasındaki tartışmalar ve çatışmalar ideoloji ile ilgili gibi gözükse de aslı sosyal sınıf çatışmasına dayanmaktadır. Yapıtta sürekli olarak Bazarov’un aristokratlara olan nefreti görülür. İlk olarak St.Petersburg’da Bazarov’un uzaktan tanıdığı birinden ‘’Rezilin,aristokrat bozuntusunun tekidir.’’ (Turgenyev, 59) ile başlar bu nefretin dışa vurumu. Bazarov soylulardan hem nefret etmektedir hem de sürekli aralarında bulunmaktadır. Yapıt boyunca, kendi ailesinin yanında kalmaya ancak üç gün dayanabilirken, Kirsanovların çiftliğinde uzun süre kalması ve Anna Sergeyevna’nın yanında haftalar geçirmesi de bunun örnekleridir. Bazarov bir anlamda arada kalmıştır aslında, ne serftir ne de soylu. İç çatışması ve soylulara karşı olan aşırı kininin sebebi de bu arada kalmışlık ve soylulara olan gizli özentisidir.  Bazarov  örneğinden yola çıkılarak bütün dönemin gençliğinin, bir arada kalmışlık içerisinde olduğundan, o dönemin Rusya’sındaki kargaşa ve sosyal sınıflar arası uçurumdan dolayı tutunacak hiçbir şey bulamayarak nihilizim akımına kapıldıklarına da varılabilir. Eserdeki bu sosyal sınıf çatışması ve Bazarov’un bununla ilgili olan iç çatışması, Anna Sergeyevna’ya olan aşkı ile zirve noktasına ulaşır. Bazarov, aralarındaki sınıf farkı nedeniyle bir soylu olan Anna Sergeyevna ile birlikte olmasının imkânsız olduğunu bilmesine rağmen vazgeçemez ve bu onu kahreder. Onun ve tüm diğer soyluların karşısında, kendini küçümseyerek ve sadece bir köy hekiminin oğlu olduğunu söylerek, nihilistliği  ve aşırı aykırı fikirleriyle Bazarov,aslında kendini var etmeye çalışmaktadır. Bu konudaki öfkesini ve sistem karışısında hissettiği çaresizliği Anna Sergeyevna’ya söylediği ‘’.. hem aramızda öylesine bir uçurum var ki..’’ ve ‘’Ayrıca büyük bölümü bize bağlı olmayan gelecek üzerine konuşmanın, düşünmenin ne gereği var?(Turgenyev,127) sözleri çok iyi ortaya koyar.Bazarov’un sisteme ve üst sınıfa karşı olan bu öfkesi Arkadiy’le kendi babasının yanında kaldığı kısım da iyi ortaya koyar. Turgenyev, bu mekân değişikliği ile yapıtın önceki kısımlarında gördüğümüz aristokrat evleri ve yaşam tarzı ile baba Bazarov’un orta sınıf taşra yaşamı arasındaki farkları okuyucuya yansıtmıştır. Bazarov’un babasının evinde sürekli memnuniyetsiz ve tatminsiz olması, babasının Arkadiy’den her şey için özür dilemesinden ve kendini aristokratlardan aşağıda görmesinden duyduğu rahatsızlık sınıflı toplum yapısı ile ilgili yaşadığı iç çatışmanın en büyük göstergeleridir.  
Nitekim Turgenyev ‘’Babalar ve Oğullar’’ romanında, yazıldığı dönem olan 1860’larda Rusya’nın içinden geçtiği zor ve çalkantılı dönemi, toplumun sosyal ve kültürel yapısı hakkındaki realist gözlemlerinden yola çıkarak işlemiştir. Bu realist yapıt, dramatik sahneleme ve toplumun farklı tabakalarından seçilen karakterler ile dönemin toplum yapısını okuyucuya aktarma amacı gütmüştür. Yapıtta, Petroviçler, Anna Sergeyevna ve Bazarov gibi çatışan karakterler aracılığı ile Rusya’nın içinde bulunduğu bunalımlı durum ve bu duruma getirilecek çözüm hakkında farklı görüşler işlenir. 

Saturday, October 14, 2017

Hollanda, Britanya ve Mutlakiyetçilik

Hollanda, Britanya ve Mutlakiyetçilik
Avrupa tarihini birleştiren önemli öğelerden biri modern devletlerin oluşum sürecidir. Gerek Fransa gibi oldukça merkezi bir devlet olsun, gerek Britanya gibi göreceli daha az merkezi devletler olsun, modern Avrupa devletlerinin oluşumunun kökleri 17. Yüzyılın başlarından 18. Yüzyılın ortalarına olan süreçte yatar.
Ortaçağ’ın sonlarında bölgesel monarşilerin birleştirilmesi, konsolide edilmesi vakası ile karşılaşırız. O zamanlarda İngiltere, Fransa ve İspanya gibi monarşiler var olmasına rağmen, gücün asıl merkezileştiği dönem 17. Yüzyılın ortalarıdır ve bunun gerçekleşmesi belli birtakım sosyal yapılara bağlı olmuştur.
Hollanda ve İngiltere bu mutlakiyetçiliğin gerçekleşmediği iki önemli ülkedir. İkisinde de hem benzer hem de farklı koşullardan dolayı mutlakiyetçi bir devlet oluşmamıştır. Nitekim 1650 ile 1750 arasında Kıta Avrupası’nın büyük devletlerinin hükümdarları nüfuzlarını artırmış, güçlenmişlerdir. Bunun genel olarak iki yönü olmuştur; yönettikleri insanlardan daha fazla mal, kaynak vs. elde edebilme ve kendi hanedan mallarını komşu krallıkların zararına olmak üzere artırma, (evlilik veya savaş yoluyla küçük devletleri temizleme).
Burada 30 Yıl Savaşları (1618-1648) önemlidir. Katolikler ve Protestanlar arasında dini bir savaş olarak başladığı kabul edilen bu savaşlar 2 Katolik hanedanın (Avusturya ve Fransa) güç kavgasına dönüşmüştür  (hanedan topraklarını genişletme, halk üzerindeki otoriteyi artırma). Bu modern devletlerin oluşum süreci ile ilgili büyük resmin görülmesi açısından önemlidir. Kıta Avrupası’nda mutlakliyetçiğin geliştiği devletler Fransa (14. Louis), Prusya (Büyük Frederick), Rusya (Büyük Petro), Avusturya ve İsveç’tir.
Peki Mutlakiyetçi yönetim ne demektir? Yönetimin bir kişinin elinde olması ve diğerlerinin bu güce meydan okuyamayacak bir konumda olmaları. Kişisel veya hanedan yönetimini mutlakiyetçi hale getirip, bir soyutlama olarak devlete veya millete sadakate değil, kişiye/hanedana sadakate bağlı rejimdir.
Mutlak hükümdarlar, kanun yapıp vergi alırlar ve bu işleri yapmak için de bir bürokrasiye ihtiyaç duyarlar. Bürokrasinin gelişmesi bu yüzden modern devletlerin oluşum sürecinin önemli bir parçasıdır. Bu hükümdarların istemediği şey kendi güçlerine engel oluşturan başka küçük devletler veya imtiyazlı statüde bulunan kentlerdir. Zamanla bu kentlerin surlarını yıkmış, onları da merkeze bağlamışlardır.
Bu dönemde hükümdar, sıradan insanların hayatına önceki dönemlerde olduğundan çok daha fazla girmiştir.
İmtiyazlı kentler ve yerel yönetimler zayıflatılmıştır bu dönemde.
Büyük ve sürekli ordular da mutlakiyetçi yönetimlerin önemli bir parçasıdır. Bunlar hükümdarın otoritesini dayatma önemli bir aracı olmuşlardır. Hükümdara karşı bir hareket olduğunda hemen oraya ışınlanamasalar da ordunun eninde sonunda gelip olayı bastıracağı bilinir ve bu yüzden caydırıcı bir güçtür. Eskiden barış zamanında büyük ordular hazır bulundurulmazken, artık hem barış hem savaş zamanı büyük bir ordu hazır bulundurulmaktadır. Askeri bütçe barış zamanında bile devlet bütçesinin yarısına tekabül eder.
Mutlakiyetçiliğin 30 yıl savaşları veya İngiliz İç Savaşı gibi büyük savaşlar sonrası kamu düzenini ve devlet otoritesini korumak için bir tepki olduğunu düşünenler de vardır. Çünkü bu savaşlar Avrupa’yı epey etkilemiş, orta Avrupa’nın bazı kısımlarında nüfusun yüzde 25’i ölmüştür.
Soyluların gücü azalmış ve soylular hükümdarın yönetimdeki küçük ortağı olmayı kabul etmişlerdir.
Özel ordular zamanla kaybolmuş, merkezi devletin orduları güçlenmiştir. Soylular ise artık kendi bölgesel ordularına sahip olmak yerine, merkezi devletin ordusunda yüksek mevkilere yerleştirilmişlerdir. Soylular ile mutlakiyetçi hükümdar arasındaki ilişkiler gergin olmuş ve hükümdar soyluları daima kontrol ve gözetim altında tutmaya uğraşmıştır.
Aynı zamanda bu tip rejimlerde hem hükümdarın meşruiyetini tanrıdan aldığı algısı güçlü olmuş ve hem de hükümdarın bir baba gibi olması gerektiği kabul görmüştür. ‘’Bu büyük hükümdarın görevi halkı korumaktır ve onun zaferi ve başarısı halkın da zaferi ve başarısıdır.’’ Thomas Hobbes, bu rejimlerin kuramını geliştirmiştir. Tanık olduğu kaos ve isyanlar karşısında çözümün güçlü merkezi bir devlette olduğu kanaatine varmıştır Hobbes, nitekim İngiltere İç Savaşı’nın sonucu bu olmamıştır. Kıta Avrupası 30 yıl Savaşlarında harap olmuşken, bir sürü kanlı katliam vuku bulmuşken, bu bazı yerlerde asilleri ve genel halkı korkutmuş daha güçlü merkezi bir devlet fikrine sıcak bakmalarını sağlamıştır.

İngiltere ve Hollanda:

İngiltere ve Hollanda sosyal yapı bakımından benzerdirler ve Fransa’dan epey farklıdırlar. O dönemde Avrupa’da oransal olarak en büyük orta sınıfa ve en yüksek şehirleşme oranına sahip ülkelerdir (Kuzey İtalya ile birlikte; ki Kuzey İtalya da günümüz İtalya’sı da Fransa gibi merkezi değildir). İngiltere’de seçkinler arasındaki geçişkenlik yüksek olmuş ve imtiyaz asıl olarak soydan değil paradan ve topraktan gelmiştir.  Bu yüzden İngiliz aristokrasisi ticarete ve sanayiye Prusya , İspanya ve Fransa aristokrasisinden daha fazla katılmıştır (buralarda ise aristokrasinin bu işlere katılması yersiz ve aşağı bir şey olarak görülmekte idi).
Amsterdam orta sınıf tüccarların baskın olduğu bir kent olmuş, Hollanda aristokrasisi kırsal alanda güney Hollanda’da yaşamış ve Amsterdam’da etkin olmamıştır. İki ülkede de bu orta sınıf siyasi hak talep etmiş, imtiyaz talep etmiştir.
Burjuva sözcüğü hem bir sosyal bir sınıfı betimler hem de şehirli manasına gelir. Şehirli olmak da yerel karar alma mekanizmalarını beraberinde getirir. Mutlakiyetçilik öncesi şehirler daha özerkken, mutlakiyetçi hükümdarlar bunu azaltmaya çalışmış, dolayısıyla burjuvazi ile bir mücadeleye girmişlerdir. Burjuvazi de bu özerkliği korumak ve siyasette daha fazla söz hakkı istemiştir.
Mutlakiyetçiliği bir tehdit olarak gören burjuvazi İngiliz İç Savaşı’nda buna karşı savaşmış ve sonuç federalist ve az merkezileşmiş bir devlet yapısı olmuştur.
Hollanda’nın kökleri de bir iç savaşa dayanır, İspanyol mutlakiyetçi devletine karşı bir bağımsızlık savaşı. 1648 Westfalya anlaşması ile de bu bağımsızlık tanınır. Hollandalıların kolektif hafızasında ve Hollandalılık kimliğinde bunun önemi büyüktür. Hollandalılar için tehdit daima İspanya’nın büyük bir ordu göndermesi ve hakimiyeti altındaki en zengin eyaletinden (Hollanda) daha fazla vergi alması olmuştur.
Nitekim İngilizler de Hollandalılarda daima büyük mutlakiyetçi hükümdarlar tarafından sömürülme, yok edilme tehdidini duyumsamışlardır. İngiliz ulusal kimliği kendini Fransa’ya, mutlakiyetçiliğe ve Katolikliğe karşı tanımlamış, Hollanda ulusal kimliği de kendini Fransa, İspanya, Katoliklik ve mutlakiyetçiliğe karşı tanımlamıştır.
İngiliz İç Savaşı’nın nedenlerinden biri kralların parlamentoya yeterince söz hakkı vermemesidir. Parlamento’nun meşruiyeti ve haklarına kral tarafından saygı gösterilmesi gerektiği, her İngiliz erkeğinin özgür doğduğu 1215 Magna Carta’dan beri Britanya’nın kolektif hafızasında yer alan bir şeydir. Dolayısıyla halkın gözünde kral kırmızı çizgiyi aşar parlamentoyu dikkate almayarak.
Bu yazı ile ilgili olarak 1648 Vestfalya Barışı ve bu anlaşma ile kurulan çoklu devletler sistemi ile ilgili yazım yakın zamanda yayınlanacaktır.


Konu hakkında kaynaklar:

The Dutch Republic: Its Rise, Greatness, and Fall, 1477-1806 - Jonathan Israel
https://www.amazon.com/Dutch-Republic-Greatness-1477-1806-History/dp/0198207344

http://oyc.yale.edu/history/hist-251 Yale Open Courses Early Modern England

https://www.youtube.com/watch?v=tVbJUZXRI-g John Merriman Mutlakiyetçilik ve Devlet

https://www.youtube.com/watch?v=kADfXv4fra4 John Merriman Hollanda ve İngiltere'nin istisnai durumu

https://economics.mit.edu/files/4469 Institutions as a Fundamental Cause of Economic Growth - Daron Acemoğlu, Simon Johnson, James Robinson

http://www.louis-xiv.de/index.php?id=30 Louis 14th and Absolutism

States of Credit: Size, Power, and the Development of European Polities (The Princeton Economic History of the Western World)
https://www.amazon.com/States-Credit-Development-European-Princeton/dp/0691166730

Politics and Culture in International History - Adda Bozeman
https://www.amazon.com/Politics-Culture-International-History-Ancient/dp/1560007354

Coercion, Capital and European States, A.D. 990 - 1992 - Charles Tilly
https://www.amazon.com/Coercion-Capital-European-States-D/dp/1557863687/ref=pd_rhf_dp_1?_encoding=UTF8&pd_rd_i=1557863687&pd_rd_r=1CEZ9XXKE0HZMPCMSG3M&pd_rd_w=a7i6n&pd_rd_wg=2LncN&psc=1&refRID=1CEZ9XXKE0HZMPCMSG3M

A Concise Economic History of the World: From Paleolithic Times to the Present – Larry Neal, Rondo Cameron
https://www.amazon.com/Concise-Economic-History-World-Paleolithic/dp/0199989761








Thursday, October 12, 2017

Bir Okuma Listesi / Book Recommendations

BİR OKUMA LİSTESİ...

Tarih ve Siyaset: / History and Politics

Suyu Arayan Adam – Şevket Süreyya Aydemir

Bu Ülke – Cemil Meriç

Modernleşmenin Zihniyet Dünyası :Bir Tanpınar Fetişizmi – Besim Dellaloğlu

The Welfare State : A Very Short Introduction – David Garland

Aylaklığa Övgü / In Praise of Idleness and Other Essays – Bertrand Russell

Europe: A History - Norman Davies

Turkey: A Modern History / Modernleşen Türkiye'nin Tarihi - Erik Jan Zürcher

Balkanlar- Bizans'ın Çöküşünden Günümüze / The Balkans : A Short History - Mark Mazower

Sermaye Çağı / The Age of Capital - Eric Hobsbawm

Politics and Culture in International History - Adda Bozeman

The Dutch Republic Its Rise, Greatness and Fall 1477-1806 - Jonathan Israel

Şarkiyatçılık / Orientalism - Edward Said

The Pursuit of Italy - David Gilmour

Yeniçağ Avrupası'nda Diller ve Topluluklar - Peter Burke

Tüfek, Mikrop, Çelik / Guns, Germs and Steel - Jared Diamond

Ulusların Düşüşü / Why Nations Fail - Daron Acemoğlu

Osmanlı Kardeşler: Erken 20.yy Filistin’inde Müslümanlar Hristiyanlar ve Yahudiler / Ottoman Brothers : Ottoman Brothers: Muslims, Christians, and Jews in Early Twentieth-Century Palestine - Michelle Campos

Power of Ideas – Isaiah Berlin

Civilizing the Enemy: German Reconstruction and the Invention of the West-  Patrick Thaddeus Jackson

The Mother Tongue: English and How It Got That Way – Bill Bryson

A Concise Economic History of the World: From Paleolithic Times to the Present – Larry Neal, Rondo Cameron

A History of Modern Europe: From the Renaissance to the Present – John Merriman

Grand Strategies: Literature, Statecraft, and World Order – Charles Hill

The Myth of Nations : The Medieval Origins of Europe – Patrick J. Geary

Byzantine Matters – Averil Cameron

Psikoloji / Psychology
Sahip Olmak ya da Olmak / To Have or to Be?– Erich Fromm
Sevme Sanatı / The Art of Loving – Erich Fromm
Hızlı ve Yavaş Düşünme / Thinking, Fast and Slow– Daniel Kahneman
Practical Thinking – Edward De Bono
Statü Endişesi / Status Anxiety – Alain de Botton
Arzu Çağı /  Age of Desire - Joel Kovel
Öpüşme Gıdıklanma Sıkılma Üzerine / On Kissing, Tickling, and Being Bored - Adam Phillips

Roman / Novel :
Saatleri Ayarlama Enstitüsü / The Time Regulation Institute – Ahmet Hamdi Tanpınar
Huzur / A Mind at Peace - Ahmet Hamdi Tanpınar
Aylak Adam / Lo sfaccendato (Calabuig) – Yusuf Atılgan
Kürk Mantolu Madonna / Madonna in a Fur Coat – Sabahattin Ali
Şaka / The Joke – Milan Kundera
Drina Köprüsü / The Bridge on the Drina – İvo Andriç
Yüzyıllık Yalnızlık / One Hundred Years of Solitude – Gabriel Garcia Marquez
Puslu Kıtalar Atlası – İhsan Oktay Anar
Bay Julius Caesar’ın İşleri / The Business Affairs of Mr Julius Caesar – Bertolt Brecht
Düşüş / The Fall – Albert Camus
Şeytan Banliyöde / Satan in the Suburbs: and Other Stories – Bertrand Russell



THE VW SCANDAL AND THE GERMAN MODEL OF CAPITALISM

https://www.ft.com/content/47f233f0-816b-11e5-a01c-8650859a4767 The article that is referenced in the essay can be accessed through the ...